Η ΑΛΗΘΕΙΑ πίσω από τους μύθους της ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ (η μεταβολική διαδικασία αποτοξίνωσης)

 

“Το ανθρώπινο σώμα είναι το καλύτερο έργο τέχνης”

Οι τοξίνες είναι δηλητηριώδεις ενώσεις που παράγονται από ζώντες οργανισμούς ή από χημικές ουσίες. Ο όρος «βιοτοξίνη» χρησιμοποιείται για να τονίσει τη βιολογική προέλευση αυτών των ενώσεων, ενώ οι τεχνητές χημικές ενώσεις με τοξικό δυναμικό, ονομάζονται χημικές τοξικές ουσίες.

Όλοι οι άνθρωποι έχουν τοξίνες στο φυσικό τους σώμα. Μερικές κληρονομούνται απ’ την μητέρα κατά την διάρκεια της κύησης, άλλες δημιουργούνται κατά την διάρκεια του μεταβολισμού και άλλες είναι επίκτητες και προ­έρχονται από την χορήγηση ιατρικών σκευασμάτων, λιπασμάτων, συντηρητικών, επεξεργασμένων τροφών και την εισπνοή μολυσμένου αέρα. Όλα αυτά τα στοιχεία έχουν κάτι κοινό μεταξύ τους, περιέχουν χημικά μόρια που δεν μπορούν ν’ αφομοιωθούν απ’ το ανθρώπινο σώμα και αντιμετωπίζονται σαν τοξικά.

Τα τοξικά αυτά στοιχεία ονομάζονται και έμμονοι οργανικοί ρύποι (POP), γνωστοί ως περιβαλλοντικοί ρύποι, ή ξενοβιοτικές ουσίες, και συμπεριλαμβάνουν τα φάρμακα, τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCBs) τα βαρέα μέταλλα, την ακτινοβολία, τα οργανοχλωρικά φυτοφάρμακα (OCPs) κ.α. Αυτές οι χημικές ενώσεις περνούν από το περιβάλλον στον οργανισμό και όσες δεν αποβάλλονται άμεσα, βιοσυσσωρεύονται στο λιπώδη ιστό, και άλλους ιστούς, αυξάνοντας το τοξικό φορτίο του οργανισμού. Οι τοξίνες αυτές, αυξάνουν τα αντιδραστικά είδη οξυγόνου (ROS) οδηγώντας σε κυτταρική φλεγμονή και οξειδωτικό στρες. Έχει τεκμηριωθεί ότι οι ξενοβιοτικές ουσίες σχετίζονται με χρόνιες παθήσεις όπως ο καρκίνος, οι καρδιαγγειακές παθήσεις, οι νευρο-εκφυλιστικές ασθένειες, και οι αναπνευστικές παθήσεις, επίσης υπάρχουν αναδυόμενες αποδείξεις ότι αυτές οι ουσίες, αλλάζουν τον μεταβολικό μηχανισμό και αυξάνουν την αντίσταση στην ινσουλίνη, έχοντας ως αποτέλεσμα την παχυσαρκία, την δυσλιπιδαιμία, και τον διαβήτη τύπου 2.

ΣΗΜΕΙΑ ΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗΣ ΤΟΞΙΝΩΝ:

Η συγκέντρωση αυτών των τοξικών ουσιών, η οποία αξιολογείται από την μέθοδο της βιοπαρακολούθησης, αναφέρεται στην ιατρική ως «βάρος σώματος.»

Ο λιπώδης ιστός περιέχει τις υψηλότερες συγκεντρώσεις ορισμένων από των πιο επίμονων χημικών ουσιών που βρίσκονται στο περιβάλλον, συμπεριλαμβανομένων των αλογονωμένων αρωματικών υδρογονανθράκων. Αυτές οι συγκεντρώσεις μπορούν να είναι 100 ή ακόμη και 1.000 φορές μεγαλύτερες, από τις συγκεντρώσεις στο αίμα ή άλλους ιστούς.

Το ήπαρ και τα νεφρά συνήθως περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις των οργανικών χημικών, ενώ οι μύες έχουν συγκεντρώσεις παρόμοιες με εκείνες του αίματος.

Τα βιολογικά υγρά όπως (ούρα, ιδρώτας, σάλιο, γάλα, κλπ) περιέχουν χημικές ουσίες σε συγκεντρώσεις ανάλογες με εκείνες στους ιστούς από την οποία προέρχονται.

Ξενοβιοτικές ουσίες έχουν εντοπιστεί επίσης στα μαλλιά, τα φτερά και τα νύχια πολλών ειδών. Τα μαλλιά είναι ο πιο εύκολα αυξανόμενος ανθρώπινος ιστός για παρακολούθηση και έχει λάβει τη μεγαλύτερη προσοχή. Αρκετά τοξικά στοιχεία όπως το σελήνιο, ο υδράργυρος, το αρσενικό κ.α έχουν μια συγγένεια με τα μαλλιά, πιθανώς ως αποτέλεσμα της αντίδρασης τους με το θείο και περιέχουν αμινοξέα, τα οποία είναι περισσότερο συμπυκνωμένα στα μαλλιά από ό, τι σε άλλους ιστούς. Τα στοιχεία αυτά είναι χημικώς δεσμευμένα με την τρίχα και συνεπώς δεν απομακρύνονται εύκολα με το πλύσιμο, έτσι η παρουσία τους στα μαλλιά είναι ανάλογη με το μέγεθος της έκθεσης σε αυτά. Τα μαλλιά περιέχουν περίπου 300 φορές περισσότερο υδράργυρο, σε σχέση με την συγκέντρωση που βρέθηκε στο αίμα και γιαυτό και θεωρούνται ένας καλός δείκτης του «βάρους σώματος» του στοιχείου αυτού.

ΦΥΣΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΥΤΟΚΑΘΑΡΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ:

Το σώμα έχει δημιουργηθεί για να αυτορρυθμίζεται με συνεχή διαδικασία αυτοκάθαρσης και ν’ αποβάλλει με φυσιολογικό τρόπο τις τοξίνες και τις ξενοβιοτικές ουσίες, έτσι ο οργανισμός έχει αναπτύξει πολλούς ευφυής μηχανισμούς για την εξάλειψη των δυνητικά επιβλαβών ενώσεων. Η διαδικασία αυτή ονομάζεται μεταβολική ή βιοχημική αποτοξίνωση και αναφέρεται στις οδούς και τις διαδικασίες που χρησιμοποιεί ο οργανισμός για να απομακρύνει τις βλαβερές ενώσεις.

Κάποιες από τις βασικές αντιδράσεις αποβολής τοξινών αναλύονται παρακάτω.

Όταν π.χ, ένα τοξικό στοιχείο απορροφάται απ’ το σώμα, ο οργανισμός παράγει ένα καθαρτικό που προκαλεί διάρροια για να διώξει τ’ ανεπιθύμητο στοιχείο.

Η είσοδος επιβλαβών τοξινών στο σώμα, που είναι πολύ συμπυκνωμένες για ν’ αποβληθούν, διεγείρουν μια έντονη αντισηπτική αντίδραση, τον πυρετό, που με την αύξηση της θερμοκρασίας ρευστοποιεί τις τοξίνες για να αποβληθούν πιο εύκολα από τον οργανισμό.

Όταν επιβαρύνεται το σώμα και θέλει να προστατεύσει τα ζωτικά του όργανα απ’ την δηλητηρίαση των επιβλαβών στοιχείων, κόκκινες κηλίδες παρουσιάζονται στο σώμα που συνοδεύονται από φαγούρα και πυρετό, για να αποβληθούν τα τοξικά στοιχεία μέσω του δέρματος και της εφίδρωσης.

Όταν εισπνέουμε πολλή σκόνη, το σώμα την αποβάλλει με το φτάρνισμα, ενώ αν οι ουσίες βρίσκονται στους πνεύμονες και είναι συμπυκνωμένες, αρχίζει η λειτουργία του βήχα που θα τις προωθήσει στην τραχεία για να βρουν από εκεί την έξοδο τους με τα φλέγματα ή την βλέννα.

Οι τοξίνες διεγείρουν επίσης τα νεφρά και αποβάλλονται μέσω των ούρων.

Πέρα από αυτές τις “έξυπνες” αντιδράσεις του οργανισμού, για την προστασία του από τις ξενοβιοτικές ουσίες, το φυσικό βιοχημικό μας σύστημα περιέχει και έχει εξελίξει με την πάροδο των ετών μια υπέρτατη άμυνα, για να προφυλαχθεί πλήρως από τις τοξικές επιδράσεις του περιβάλλοντος, η άμυνα αυτή στηρίζεται στα βασικά όργανα αποτοξίνωσης του οργανισμού που έχουν ακόμα ποιο ευφυείς μεθόδους αποβολής των τοξινών.

Aν έστω και ένα από τα βασικά όργανα αποτοξίνωσης του ανθρώπινου οργανισμού πάθαινε βλάβη π,χ τα νεφρά, τότε ούτε όλες οι εμπορικές και διατροφικές αποτοξινώσεις μαζί δεν θα μπορούσαν να κρατήσουν τον οργανισμό στην ζωή, γιαυτό και τα άτομα με χρόνια νεφρική ανεπάρκεια υποβάλλονται σε αιμοκάθαρση που είναι η διαδικασία της απομάκρυνσης τοξινών, περίσσειας νερού και διαλυμένων ουσιών από το αίμα, καθώς οι νεφροί δεν μπορούν να εκτελέσουν πλέον τα καθήκοντα αυτά.

Βιοχημική αποτοξίνωση του οργανισμού:

Αρχικά θα πρέπει να κατανοήσουμε μερικές βασικές αρχές. Ο ανθρώπινος οργανισμός για να μπορέσει να λειτουργήσει φυσιολογικά και να διατηρήσει την ομοιόσταση των συστημάτων του, θα πρέπει καθημερινά από το περιβάλλον να λαμβάνει μια σειρά από θρεπτικά συστατικά. Κάποια από αυτά μπορεί να τα συνθέσει και ο ίδιος, άλλα όμως δεν μπορεί, και για αυτό πρέπει σε καθημερινή σχεδόν βάση να παίρνει σημαντικές ποσότητες από αυτά για να μην προκληθούν ελλείψεις. Η διατροφή με ποικιλία τροφών, εξασφαλίζει σε μεγάλο βαθμό, ότι ο οργανισμός θα πάρει αυτά τα θρεπτικά συστατικά σε επαρκείς ποσότητες. Οι τροφές περιέχουν μέσα στην σύνθεσή τους αυτά τα συστατικά, είτε λέγονται βιταμίνες είτε μέταλλα είτε ιχνοστοιχεία, είτε φυτοχημικά, είτε πρωτεΐνες, αμινοξέα, λίπη, ή υδατάνθρακες, όλα θα περάσουν από την ίδια διαδικασία, την επεξεργασία από τον οργανισμό (πέψη) στο στομάχι και την απορρόφηση από την εντερική οδό. Κάποια θα χρησιμοποιηθούν για κάλυψη ενεργειακών αναγκών, κάποια άλλα θα χρησιμοποιηθούν σαν δομικά συστατικά από το σώμα μας και κάποια θα αποτελέσουν καταλύτες ή απαραίτητους παράγοντες για την πραγματοποίηση ή την ολοκλήρωση βιοχημικών λειτουργιών του οργανισμού μας. Το σίγουρο είναι ότι μέσα στο σώμα μας, κατά την διάρκεια χιλιάδων αν όχι εκατομμύριων χημικών αντιδράσεων, τα θρεπτικά συστατικά θα πάρουν μέρος σε αυτές και θα εξασφαλίσουν (όταν ληφθούν στην ποσότητα που πρέπει, ούτε λιγότερη, ούτε περισσότερη) την ορθή λειτουργία του οργανισμού, που μέσα σε αυτήν περιλαμβάνεται και η βιοχημική αποτοξίνωση του οργανισμού.

Τα κύρια συστήματα αποτοξίνωσης του ανθρώπινου οργανισμού είναι τέσσερα:

Σύστημα απόρριψης κυτταρικών αποβλήτων, όπως το γαλακτικό οξύ

Απομάκρυνση αποβλήτων μέσω του λεμφικού συστήματος

Επεξεργασία τοξινών στο συκώτι, οι οποίες στη συνέχεια περνούν στη χολή και τελικά στο γαστρεντερικό προς απόρριψη, ενώ άλλες κατευθύνονται προς τα νεφράγια να απορριφθούν μέσω των ούρων.

Τελική απόρριψη απόβλητων ουσιών από το γαστρεντερικό μέσω των κοπράνων.

Το σώμα είναι γενικά πολύ αποτελεσματικό στην αποτοξίνωση του από ξενοβιοτικές ουσίες. Η παροχή του οργανισμού με τις απαραίτητες βιταμίνες, μέταλλα και άλλα θρεπτικά συστατικά είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί η σωστή αποτοξίνωση. Πολλές δίαιτες και τάσεις που ισχυρίζονται ότι «αποτοξίνωνουν» το σώμα, πιέζουν τα όρια της επιστημονικής αληθοφάνειας και μπορεί ακόμη και να είναι επιβλαβής.

ΟΙ 3 ΦΑΣΕΙΣ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ:

Φάση Ι Αποτοξίνωσης (Ενζυματική μεταμόρφωση ή οξείδωση):

Η κινητήρια δύναμη στην εξέλιξη των μεταβολικών συστημάτων αποτοξίνωσης εξαρτάται από την ικανότητα του νερού να λειτουργεί ως «διαλύτης» για την διάλυση των ουσιών.

Δεδομένου οτι οι κυτταρικές μεμβράνες είναι αδιαπέραστες από τις περισσότερες υδατοδιαλυτές ουσίες, η μεταφορά των υδατοδιαλυτών ενώσεων σε ένα κύτταρο απαιτεί εξειδικευμένες πρωτεΐνες μεταφοράς. Με την τοποθέτηση των κατάλληλων πρωτεϊνών μεταφοράς στην κυτταρική μεμβράνη, ένα κύτταρο θα επιτρέψει μόνο τα επιθυμητά υδατο-διαλυτά μόρια να εισέλθουν σε αυτό, και θα εμποδίσει την είσοδο των υδατοδιαλυτών τοξινών.

Σε αντίθεση όμως με τις υδατοδιαλυτές ενώσεις, η κυτταρική μεμβράνη έχει ελάχιστη αντίσταση στις λίπο-διαλυτές ενώσεις, οι οποίες μπορούν να περνούν ελεύθερα μέσα από αυτές, με αποτέλεσμα οι δυνητικά επιβλαβής λιποδιαλυτές τοξίνες να μπορούν να αποκτήσουν δωρεάν πρόσβαση στους εσωτερικούς χώρους των κυττάρων, και να είναι πολύ πιο δύσκολο να αφαιρεθούν από αυτά.

Η φάση Ι αποτοξίνωσης του σώματος λοιπόν, αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα, μετατρέποντας τις λιπο-διαλυτές τοξίνες, σε ανενεργούς υδατοδιαλυτούς μεταβολίτες. Η διαδικασία αυτή διεξάγεται από τα ένζυμα του κυτοχρώματος Ρ450 (CYP). Αρκετά ακόμα ένζυμα συμβάλουν στη διαδικασία της φάσης Ι, όπως οι μονοοξυγενάσες φλαβίνης, που είναι υπεύθυνες για την αποτοξίνωση της νικοτίνης από τον καπνό του τσιγάρου, οι αφυδρογονάσες αλκοόλης και αλδεϋδης, που μεταβολίζουν την κατανάλωση αλκοόλ, οι οξειδάσες μονοαμίνης που αποτοξινώνουν τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα, κ.α

Φάση ΙΙ Αποτοξίνωσης (Ενζυματική σύζευξη):

Μετά τον μετασχηματισμό φάσης Ι, οι αρχικές λιπο-διαλυτές τοξίνες, έχουν μετατραπεί λοιπόν σε μια περισσότερο υδατο-διαλυτή μορφή. Ωστόσο, αυτή η αντιδραστική ενδιάμεσος εξακολουθεί να είναι ακατάλληλη για την άμεση εξάλειψη από τα κύτταρα για δυο λόγους:

1) Οι αντιδράσεις της φάσης Ι αποτοξίνωσης, δεν είναι επαρκής για να καταστήσει την τοξίνη αρκετά υδατοδιαλυτή, ώστε να ολοκληρωθεί η οδό απέκκρισης, και 2) σε πολλές περιπτώσεις, τα προϊόντα από τις αντιδράσεις του πρώτου σταδίου έχουν γίνει πιο αντιδραστικά από τις αρχικές τοξίνες, γεγονός που τις καθιστά δυνητικά πιο καταστροφικές από ό, τι ήταν πριν.

Και τα δύο αυτά προβλήματα, καλύπτονται από τις δραστηριότητες των ενζύμων φάσης II της αποτοξίνωσης, τα οποία τροποποιούν τα προϊόντα φάσης Ι τόσο με την αύξηση της διαλυτότητας τους, όσο και με την μείωση της τοξικότητας τους.

Η ενεργοποίηση των ενζύμων φάσης II αποτοξίνωσης είναι υπεύθυνη για τις αντι-μεταλλαξιογόνες και αντι-καρκινογόνες ιδιότητες των μεταβολικών συστημάτων αποτοξίνωσης, και είναι ευρέως αποδεκτό ότι τα ένζυμα της φάσης ΙΙ αποτοξίνωσης προστατεύουν τον οργανισμό από την ανάπτυξη της χημικής καρκινογένεσης, ειδικά κατά τη φάση έναρξης της κακοήθειας.

Τα βασικά και σημαντικότατα αυτά ένζυμα που διεξάγουν την φάση ΙΙ αποτοξίνωσης, είναι οι τρανσφεράσες γλουταθειόνης (GSTs), και οι σουλφοτρανσφεράσες (SULTs).

Φάση ΙΙΙ Αποτοξίνωσης (Μεταφορείς)

Οι λεγόμενοι Μεταφορείς της Φάσης III αποτοξίνωσης, υπάρχουν σε πολλούς ιστούς, συμπεριλαμβανομένων του ήπατος, των εντέρων, των νεφρών, και του εγκεφάλου, και μπορούν να παρέχουν ένα φραγμό έναντι της εισόδου των ξενοβιοτικών ουσιών, αλλά κυρίως να μεταφέρουν τις ξενοβιοτικές και ενδοβιοτικές τοξικές ουσίες, έξω από τα κύτταρα, καθώς οι υδατοδιαλυτές ενώσεις, απαιτούν ειδικούς μεταφορείς που μπορούν να κινούνται μέσα και έξω από τις κυτταρικές μεμβράνες.

Οι Μεταφορείς της Φάσης III, ανήκουν σε μια οικογένεια πρωτεϊνών που ονομάζονται μεταφορείς ABC, επειδή απαιτούν χημική ενέργεια, με τη μορφή ΑΤΡ, για να αντλήσουν τις ενεργές τοξίνες μέσω της κυτταρικής μεμβράνης και έξω από το κύτταρο.

Στο ήπαρ, οι μεταφορείς φάσης III κινούνται με γλουταθειόνη, και θειικό, για να αποβάλουν τις τοξίνες έξω από την κυτταρική μεμβράνη και να τις οδηγήσουν στη χολή για την αποβολή, ενώ στο νεφρό και το έντερο, οι μεταφορείς φάσης III μπορούν να αφαιρέσουν τις ξενοβιοτικές ουσίες από το αίμα οδηγώντας τες για απέκκριση από το σώμα.

Αρκετοί παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων της έλλειψης διατροφικών θρεπτικών συστατικών, του καπνίσματος, της κατανάλωσης αλκοόλ, την προχωρημένη ηλικία, και ορισμένων παθήσεων, μπορεί να μπλοκάρουν τα ένζυμα της φάσης ΙΙΙ αποτοξίνωσης, οδηγώντας σε συσσώρευση των τοξικών ουσιών.

ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΟΡΓΑΝΑ & ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΣΗΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ.

ΔΕΡΜΑ:

 

Το δέρμα, το μεγαλύτερο όργανο του σώματος, παίζει σημαντικό ρόλο στη βιομετατροπή / αποτοξίνωση και την εξάλειψη των ξενοβιοτικών ουσιών και των ενδογενών τοξικών ουσιών. Ο ιδρώτας είναι μια αναγνωρισμένη οδός απεκκρίσεως για πολλές τοξικές ουσίες. Οι μηχανισμοί με τους οποίους μπορούμε να συμβάλουμε στην αποτοξίνωση μέσω του δέρματος θα αναλυθούν πληρέστερα στο τρίτο μέρος αυτής της εργασίας.

ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ:

Οι πνεύμονες συντελούν σημαντικά στο να αποβάλλονται οι τοξίνες που παράγονται στον οργανισμό σε μορφή αερίων με την αναπνοή, όπως το αλκοόλ και μερικά προϊόντα από τον καπνό του τσιγάρου.

ΛΕΜΦΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ:

Το λεμφικό σύστημα βοηθά στην αφαίρεση των παραπροϊόντων, των τοξινών, και των ακαθαρσιών μέσω κινήσεων του εντέρου, της εφίδρωσης, των ούρων, και της αναπνοής.

Σε αντίθεση με το κυκλοφορικό σύστημα, το λεμφικό σύστημα δεν έχει αντλία. Η κατακόρυφη κίνηση της λέμφου, βασίζεται στη συμπίεση του λεμφικού συστήματος από τους λείους μυς των οργάνων, την συρρίκνωση των σκελετικών μυών, και την κίνηση άντλησης των αρτηριών. Δηλαδή η κίνηση του λεμφικού βασίζεται στην κίνηση και την άσκηση του σώματος. Για παράδειγμα, όταν η αρτηριακή πίεση και ο αναπνευστικός ρυθμός αυξάνει κατά τη διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας, η λεμφική ροή αυξάνει επίσης.

Έτσι ο συνδυασμός ενός τοξικού τρόπου ζωής και η έλλειψη άσκησης, είναι μια συνταγή για την εκδήλωση χρόνων παθήσεων.

Η λέμφος συλλέγει τα ενδοκυτταρικά απόβλητα και τα φέρνει στο αίμα. Κατόπιν αυτά περνούν από επεξεργασία στο συκώτι και φιλτράρονται από τα νεφρά. Η κυκλοφορία της λέμφου εξαρτάται όπως είπαμε από την κίνηση των άκρων και τη δράση των μυών. Η άσκηση ευεργετεί πολύ τη λέμφο. Ένα άλλο πρόβλημα που συμβάλει στην στασιμότητα της λέμφου είναι τα προβλήματα των νεφρών, καθώς με τα χρόνια, και τον τοξικό τρόπο ζωής, χάνουν την ικανότητα να φιλτράρουν αποτελεσματικά το λεμφικό σύστημα.

ΗΠΑΡ (το Απόλυτο όπλο της Αποτοξίνωσης):

Το ήπαρ, ενεργώντας ως κύριο φίλτρο του σώματος, μεταβολίζει, τα φάρμακα, τις τοξικές ουσίες, το αλκοόλ και τις άγνωστες τοξικές ουσίες, που δεν προορίζονται να είναι στο σώμα μας, διασφαλίζοντας μας, ότι απομακρύνονται με ασφάλεια από το αίμα και βοηθάει στη μετατροπή των μεταβολιτών σε ασφαλή παράγωγα που μπορούν στη συνέχεια να φιλτραριστούν μέσω των νεφρών μας.

Το ήπαρ, παράγει μία οικογένεια πρωτεϊνών που ονομάζονται μεταλλοθειονεΐνες, οι οποίες βρίσκονται επίσης και στα νεφρά. Οι μεταλλοθειονεΐνες όχι μόνο μεταβολίζουν διαιτητικές θρεπτικές ουσίες, όπως ο χαλκός και ο ψευδάργυρος, αλλά και εξουδετερώνουν τα βλαβερά μέταλλα, όπως ο μόλυβδος, το κάδμιο, ο υδράργυρος και τα προετοιμάζουν για την εξάλειψή τους από το σώμα. Τα ηπατικά κύτταρα παράγουν επίσης ομάδες ενζύμων που ρυθμίζουν τον μεταβολισμό των φαρμάκων και αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της άμυνας του σώματος, εναντίον επιβλαβών χημικών ουσιών και άλλων τοξινών. Επίσης το ήπαρ παράγει ειδικά κύτταρα που ονομάζονται κύτταρα Kupffer που διασπάνε και τρώνε κυριολεκτικά τις τοξίνες.

Οι βασικοί μηχανισμοί πέρα των άλλων που χρησιμοποιεί το ήπαρ για να απομακρύνει τις τοξίνες από το αίμα, είναι η εκτέλεση των 2 πρώτων φάσεως αποτοξίνωσης που αναφέραμε παραπάνω. Δηλαδή η φάση 1 που ονομάζεται (οξείδωση) και η φάση 2 που ονομάζεται (σύζευξη).

Στην φάση 1, το ήπαρ χρησιμοποιεί οξυγόνο και ένζυμα για να κάψει τις τοξίνες. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται οξείδωση, και καθιστά τις τοξίνες περισσότερο διαλυτές στο νερό. Καθιστώντας τες πιο διαλυτές στο νερό είναι απαραίτητο ώστε να μπορούν πιο εύκολα να αποβληθούν από το σώμα μέσω των νεφρών. Οι περισσότερες περιβαλλοντικές τοξίνες είναι λιποδιαλυτές και ως εκ τούτου είναι δύσκολο ή αδύνατο να εξαλειφθούν χωρίς τη βοήθεια του ήπατος. Παρά το γεγονός ότι η φάση 1, είναι ζωτικής σημασίας για την αποτοξίνωση, ενέχει όπως προείπαμε κάποιους κινδύνους. Μερικές φορές το τελικό προϊόν της φάσης 1 αποτοξίνωσης στο ήπαρ, μπορεί να είναι πιο επικίνδυνο από την ένωση που θα αποτοξινωθεί. Το βενζόλιο, είναι ένα παράδειγμα, ένας επικίνδυνος οργανικός διαλύτης, που είναι παρόν στα τσιγάρα και την βενζίνη και γνωστό καρκινογόνο. Στη φάση 1 τα ένζυμα οξειδώνοντας το βενζόλιο, παράγουν κινόνες βενζολίου, οι οποίες αποτελούν πηγή αυξημένης τοξικότητας. Για να ολοκληρωθεί η αποτοξίνωση του βενζολίου, το συκώτι μας βασίζεται στην δεύτερη φάση αποτοξίνωσης.

Για να απαλλαγούμε λοιπόν από τα παράγωγα κάποιων τοξινών που παράγονται από την φάση 1 αποτοξίνωσης όπως οι κινόνες βενζολίου κ.α, το ήπαρ εκτελεί μια δεύτερη φάση, που ονομάζεται σύζευξη. Σε αυτή τη φάση, τα τοξικά παράγωγα, οξειδώνονται χημικά και συνδυάζονται με γλουταθειόνη, θείο, ειδικά αμινοξέα, ή οργανικά οξέα, και στη συνέχεια απεκκρίνονται στη χολή.

Αυτή η φάση της αποτοξίνωσης του ήπατος, η σύζευξη, είναι και το σημαντικότερο στάδιο αποτοξίνωσης του ανθρώπινου οργανισμού που μπορεί να μας προστατεύσει απόλυτα από την συσσώρευση τοξινών στο σώμα. Ωστόσο είναι σημαντικό να πούμε πως η φάση 2 αποτοξίνωσης του ήπατος μπορεί να ανασταλεί σημαντικά από την διατροφική ανεπάρκεια, τα φάρμακα όπως ακεταμινοφαίνη, την κατανάλωση αλκοόλ, και την χαμηλή πρόσληψη πρωτεΐνης που μειώνει την γλουταθειόνη, η οποία είναι απαραίτητη για την αποβολή των τοξικών ουσιών.

Οπότε η χαμηλή πρόσληψη πρωτεΐνης που προτείνεται σε πολλές αμφιλεγόμενες δίαιτες αποτοξίνωσης και οι διατροφικές ανεπάρκειες που μπορεί να προκύψουν από αυτές, όχι μόνο δεν συμβάλλουν στην αποτοξίνωση, αλλά αναστέλλουν την γλουταθειόνη και την δεύτερη και σημαντικότερη φάση αποτοξίνωσης του ήπατος, την σύζευξη, με πολύ δυσμενής αποτελέσματα στην φυσική διαδικασία αποτοξίνωσης του οργανισμού.

ΧΟΛΗ:

 

Η έκκριση χολής είναι μια κρίσιμη διαδικασία της πέψης για την απορρόφηση των διαιτητικών λιπών και των λιποδιαλυτών θρεπτικών συστατικών, αλλά επίσης λειτουργεί ως ο κύριος μηχανισμός για τη μετακίνηση των τοξινών από το ήπαρ, στα έντερα, όπου μπορούν να εξαλειφθούν.

ΝΕΦΡΑ:

Τα νεφρά μας είναι εξαιρετικά σημαντικά και αποτελεσματικά φίλτρα για την απομάκρυνση των τοξινών. Το γεγονός ότι οι εξετάσεις ούρων, χρησιμοποιούνται για τη διαλογή φαρμάκων και τοξινών είναι μια απόδειξη για την αξιοσημείωτη απόδοση των νεφρών και την δυνατότητα τους να φιλτράρουν τοξικές ουσίες και απόβλητα και να τα αποβάλλουν από τον οργανισμό.

Οι περισσότεροι θεωρούν τα νεφρά δευτερεύοντα και πιστεύουν ότι μόνο το ήπαρ είναι σημαντικό για την αποβολή των τοξινών. Ωστόσο, δεδομένου ότι το 20% έως 25% της καρδιακής παροχής περνά μέσα από αυτά τα μικροσκοπικά όργανα, επιτρέποντάς τους να φιλτράρουν το αίμα 60 φορές την ημέρα, τα κάνει εξίσου σημαντικά με το ήπαρ στην αποβολή βλαβερών ουσιών.

Τα νεφρά λοιπόν φιλτράρουν το αίμα και μπορούν να αποβάλουν από το σώμα, τα ανεπιθύμητα προϊόντα του μεταβολισμού όπως η αμμωνία, η ουρία, το ουρικό οξύ, η κρεατινίνη, και τα τελικά προϊόντα του μεταβολισμού, επίσης μπορούν να αποβάλουν τις τοξίνες που έχουν γίνει υδατοδιαλυτές από την διεργασία στο ήπαρ, και να οδηγήσουν σε απευθείας απέκκριση τις βιομηχανικές τοξίνες, όπως βαρέα μέταλλα και μια σειρά από τοξικά μόρια.

Το εγγύς σωληνάριο του νεφρού διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στον νεφρικό χειρισμό των βάβερών ουσιών, όπως των φαρμάκων (π.χ., διουρητικά), ουραιμικές τοξίνες (π.χ., θειικό ινδοξύλιο), περιβαλλοντικές τοξίνες (π.χ., υδράργυρος, αριστολοχικό οξύ), μεταβολίτες (π.χ., ουρικό οξύ), διαιτητικές ενώσεις, και μόρια σηματοδότησης.

Τα νεφρά αποβάλλουν τις τοξίνες μέσω κατ ‘ουσίαν 3 μηχανισμών: (1) διήθηση μέσω σπειράματος (2) παθητική διάχυση, τυπικά από τα άπω σωληνάρια και (3) τις ενεργές διεργασίες όπου οι τοξίνες μεταφέρονται από το αίμα και αποβάλλονται μέσω των ούρων. Αυτή είναι μια φυσιολογική, ελεγχόμενη διαδικασία με την οποία ο νεφρός διατηρεί τα επίπεδα των βασικών μορίων στο αίμα εντός μιας στενής περιοχής.

Από αυτές τις λειτουργίες βλέπουμε ότι τα νεφρά, ρυθμίζουν απόλυτα τις βλαβερές ουσίες του αίματος, περιορίζοντας τες σε ελεγχόμενες τιμές που δεν είναι επιβλαβής για τον οργανισμό.

Ωστόσο, μία από τις μεγάλες προκλήσεις για τα νεφρά, είναι, ότι αν και είναι αποτελεσματικά στην απομάκρυνση πολλών τοξινών από το αίμα, μερικές φορές είναι δύσκολο να τις εκκρίνουν στα ούρα. Αυτό σημαίνει ότι οι ουσίες αυτές συσσωρεύονται στα νεφρά και καθώς αυξάνεται η συγκέντρωση τους, μπορούν να προκαλέσουν δυσανάλογη ζημία σε αυτά. Το κάδμιο παρουσιάζει έντονα αυτό το πρόβλημα.

Σε αυτό το σημείο, μπορούμε εμείς να συνεισφέρουμε, βοηθώντας με έγκριτους τρόπους αποτοξίνωσης τόσο στον καθαρισμό των νεφρών, όσο και στην δέσμευση των βαρέων μετάλλων, με φυσικούς τρόπους, ώστε να αποβληθούν από το σώμα.

ΓΛΟΥΤΑΘΕΙΟΝΗ:

Το ανθρώπινο σώμα πέρα των οργάνων αποτοξίνωσης έχει και ένα ακόμα σύστημα για την αφαίρεση του υδράργυρου των τοξικών ουσιών και των άλλων βαρέων μέταλλων από το σώμα. Η γλουταθειόνη μία από τις σημαντικότερες και πιο ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες που συντίθεται στα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού, είναι το κύριο σύστημα αποτοξίνωσης του σώματός και ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες στο οπλοστάσιό του ανθρώπινου σώματος για την αποτοξίνωση του οργανισμού, ζωτικής σημασίας για την υγεία του ήπατος.

Η γλουταθειόνη βρίσκεται παντού στον οργανισμό, ειδικά στους πνεύμονες, στον γαστρεντερικό σωλήνα και στο ήπαρ. Ο οργανισμός παράγει και αποθηκεύει τις μεγαλύτερες ποσότητες γλουταθειόνης στο ήπαρ, όπου χρησιμοποιείται για την αποτοξίνωση επιβλαβών ενώσεων και οι οποίες μπορούν να απομακρυνθούν από το σώμα μέσω της χολής.

Μια από τις κύριες διαδρομές στην φάση II της αποτοξίνωσης του ήπατος, είναι όπως είπαμε η σύζευξη. Η σύζευξη πραγματοποιείται με την παραγωγή γλουταθειόνης (τριπεπτίδιο που αποτελείται από τρία αμινοξέα – κυστεΐνη, γλουταμινικό οξύ, και γλυκίνη).

Ουσιαστικά, η σύζευξη γλουταθειόνης βοηθά στην αποτοξίνωση του οργανισμού και την εξάλειψη δηλητηρίων και τοξινών που βρίσκονται στο ήπαρ, τους πνεύμονες, στα έντερα και στα νεφρά. Παράλληλα, η σύζευξη γλουταθειόνης με τοξίνες, βοηθά στην αποτοξίνωση και στην εξάλειψη λιποδιαλυτών τοξινών, αλλά και βαρέων μετάλλων. Αποτοξινώνει ακόμη και άλλες περιβαλλοντικές τοξίνες όπως πολλούς διαλύτες, ζιζανιοκτόνα, μυκητοκτόνα, πολυκυκλικούς αρωματικούς υδρογονάνθρακες και υπεροξείδια λιπιδίων.

ΈΝΤΕΡΟ:

Το έντερο συμβάλλει σημαντικά στην αποτοξίνωση από την κατάποση τοξινών, όπως πρόσθετα τροφίμων, βιομηχανικά χημικά, φυτοφάρμακα, φυτικές τοξίνες και φαρμακευτικούς παράγοντες.

Οι ξενοβιοτικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένων των περιβαλλοντικών χημικών και τοξικών ουσιών, που προέρχονται από έξω από το σώμα, αναγνωρίζονται από τους παράγοντες μεταγραφής στα εντερικά κύτταρα, με αποτέλεσμα την ενεργοποίηση ρύθμισης των ενζύμων αποτοξίνωσης

Τα εντεροκύτταρα με την συμμετοχή της αίμης παράγουν την υπεροικογένια των ενζύμων Ρ450, CYP3A, CYP450 κ.α, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της αποτοξίνωσης των ξενοβιοτικών. Για την βέλτιστη αποτοξίνωση τα εντεροκύτταρα πρέπει να παράγουν τα κατάλληλα επίπεδα του κυτοχρώματος CYP450 και αυτό εν μέρει καθορίζεται από τον κύκλο εργασιών της αίμης, οπότε η επαρκής απορρόφηση σιδήρου από τη διατροφή είναι απαραίτητη για τη σύνθεση της αίμης, ενώ η έλλειψη σιδήρου που παρατηρείται σε πολλά άτομα που αφαιρούν ομάδες τροφίμων από την διατροφή τους, μειώνει την ικανότητα να συντεθεί η αίμη και ως εκ τούτου να αποτοξινώθεί ο οργανισμος από τα ξενοβιοτικά. Αυτό επιπλέον, μπορεί να προδιαθέτει τα άτομα αυτά, σε καρκίνο και εξέλκωση του εντέρου.

Στο έντερο λοιπόν με τα ένζυμα που παράγουν τα εντεροκύτταρα πραγματοποιείται η τρίτη φάση αποτοξίνωσης (Μεταφορείς) και η αποβολή τους από τον οργανισμό. Ουσίες απεκκρίνονται στο έντερο επίσης, από τη χολή με τα χοληφόρα αγγεία.

Έτσι κατά την διαδικασία αποτοξίνωση του ήπατος, τα ξενοβιοτικά (τοξίνες) όπως είπαμε μετατρέπονται μέσω υδροξυλίωσης σε υδατοδιαλυτά, ώστε να είναι δυνατή η απέκκριση από το σώμα (1 στάδιο αποτοξίνωσης). Στην πορεία οι τροποποιημένες τοξικές ουσίες με την συμμετοχή της γλουταθειόνης και άλλων ενζύμων μετατρέπονται σε λιγότερο τοξικές και τα τελικά προϊόντα γίνονται πιο διαλυτά για αποβολή από τα νεφρά ή το έντερο (2 στάδιο αποτοξίνωσης) και τέλος τα εντεροκύτταρα του εντέρου με την παραγωγή ειδικών ενζύμων (μεταφορείς) αναγνωρίζουν και προλαμβάνουν την εισβολή ξενοβιοτικών και αποβάλλουν τα τελικά προϊόντα των τοξινών από τα κύτταρα και τον οργανισμό (3 στάδιο αποτοξίνωσης).

 

Συμπέρασμα:

Από τα παραπάνω καθιστάτε σαφές πως η διατήρηση της υγείας των οργάνων και των μηχανισμών αποτοξίνωσης του ανθρώπινου οργανισμού, όπως του δέρματος, του λεμφικού, των νεφρών, του ήπατος, του εντέρου, και της παραγωγής γλουταθειόνης, στα πλαίσια ενός υγιεινού τρόπου ζωής, μιας ισορροπημένης διατροφής και καθημερινής φυσικής δραστηριότητας, είναι ότι χρειάζεται ο οργανισμός για να παραχθεί πλήρως η φυσική αποτοξίνωση

Στις περιπτώσεις που θέλουμε να βοηθήσουμε τους φυσικούς μηχανισμούς αποτοξίνωσης και να ενισχύσουμε τα όργανα και τα ένζυμα που συμμετέχουν στην αποβολή των τοξινών, επειδή έχουμε παθολογικό πρόβλημα στα όργανα αποτοξίνωσης ή ακολουθούμε συνειδητά έναν χρόνιο τοξικό τρόπο ζωής, επιβαρύνοντας το φυσικό σύστημα αποτοξίνωσης, θα έπρεπε να ακολουθήσουμε κάποια αποδεδειγμένα βήματα που έχουν αποδειχτεί εργαστηριακά και κλινικά ότι συμβάλουν στην αφαίρεση των τοξινών και στην ενίσχυση των συστημάτων αυτών.

Αυτά είναι η διαλειματική νηστεία στα πλαίσια μιας ισορροπημένης διατροφής, η έντονη εφίδρωση, η ενίσχυση της γλουταθιόνης, ο καθαρισμός των νεφρών, η ενίσχυση του ήπατος, η ευρυθμία του εντέρου και βέβαια η χορήγηση συγκεκριμένων φυτικών φαρμάκων που έχουν το φαρμακοδυναμικό να δεσμεύουν τις τοξίνες και να τις αποβάλουν από τον οργανισμό χωρίς καμιά οργανική επιβάρυνση.

 

 

Η αποτοξίνωση («απεξάρτηση») έχει ευρείες έννοιες που κυμαίνονται από το πνευματικό ως το επιστημονικό επίπεδο, και έχει χρησιμοποιηθεί για να περιγράψει τις πρακτικές και τα πρωτόκολλα που αγκαλιάζουν τόσο τις εναλλακτικές (νηστεία, καθαρισμός παχέος εντέρου) όσο και τις συμβατικές (θεραπεία αποσιδήρωσης ή αντιτοξίνης) σχολές της ιατρικής σκέψης, καθώς και πρακτικές, που ωθούν τα όρια της επιστημονικής αληθοφάνειας (ιοντική αποτοξίνωση ποδιού).

Το ανθρώπινο σώμα ωστόσο, αποτελεί ένα ευφυές δημιούργημα που κατέχει εξελιγμένα μεταβολικά συστήματα αποτοξίνωσης και είναι πολύ καλά οργανωμένο έναντι των περισσότερων περιβαλλοντικών προσβολών. Το απεκκριτικό σύστημα παίζει τον σημαντικότερο ρόλο στη διατήρηση της ομοιόστασης. Αν ο οργανισμός δεν είχε τη δυνατότητα να αποβάλλει τα μεταβολικά άχρηστα προϊόντα και τις τοξίνες, αυτά σύντομα θα έφθαναν σε υψηλά επίπεδα, τα οποία θα ήταν θανατηφόρα για τη ζωή.

Εάν είμαστε υγιείς, και επικεντρωνόμαστε στα στοιχεία που χρειάζεται το σώμα μας για να διατηρήσει ισχυρό το σύστημα αυτο-καθαρισμού του, όπως ένα καθαρό περιβάλλον, υγιεινή διατροφή, επαρκή πρόσληψη υγρών, τακτική άσκηση, επαρκή ύπνο, ψυχική ευεξία και όλες τις συνιστώμενες ιατρικές εξετάσεις, δεν θα έχουμε κανένα πρόβλημα συσσώρευσης τοξινών.

“Οι φυσικές δυνάμεις που έχουμε μέσα μας, είναι οι πραγματικοί θεραπευτές της νόσου”.

Ιωάννης Κάργας.

Βιβλιογραφία – Παραπομπές – Έρευνες:

Μεταβολική Αποτοξίνωση: https://www.lifeextension.com/…/me…/metabolic-detoxification

ΠΤΥΧΙΑΚΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ «ΒΙΟΣΥΣΣΩΡΕΥΣΗ ΒΑΡΕΩΝ ΜΕΤΑΛΛΩΝ σε λαχανοκομικα ΕΙΔΗ: https://apothesis.lib.teicrete.gr/…/GalanakiElpidaKalliopi2…

Συμβατικοί Εργαστήριακοί έλεγχοι για την αξιολόγηση των Τοξινών: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4712864/

Τοξικότητα, μηχανισμός και επιπτώσεις στην υγεία ορισμένων βαρέων μετάλλων: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4427717/

Η μειωμένη αποτοξίνωση του δέρματος, συμβάλλει στο οξειδωτικό στρες και την αντίσταση στην ινσουλίνη: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3415238/

Η επιδημία δυσλειτουργίας των νεφρών, Μέρος 1: Αιτίες: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4718206/

Χειρισμός των φαρμάκων, μεταβολιτών, και ουραιμικών τοξινών από το εγγύς σωληνάριο του νεφρού, μεταφορείς: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4633783/

Αποτοξίνωση των οδών στο ήπαρ. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1749210

Ο ρόλος του ήπατος στην αποτοξίνωση: https://enzymedica.com/…/the-role-of-the-liver-in-detoxific…

Η γλουταθειόνη: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4684116/

Γλουταθειόνη: https://athenslab.gr/…/detoxscan-elegxos-…/gloutatheioni-683

Ο ρόλος του εντέρου στην αποτοξίνωση: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/17724915